BASF: de ene baanbrekende ontwikkeling na de andere BASF staat tegenwoordig bekend als een van ’s werelds grootste en meest succesvolle chemische bedrijven. Waar en wanneer begon de geschiedenis van de “Badische Anilin- und Sodafabrik” en wie zit er achter de baanbrekende bedrijfsstichting? • Friedrich Engelhorn richt de “Badische Anilin- und Sodafabrik” op in Mannheim
• Nauwe samenwerking met de regering tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog • BASF vandaag: meer dan 100.000 werknemers in meer dan 90 landen wereldwijd De geschiedenis van BASF begon in 1856 toen de eerste teerkleurstof mauvein, een grondstof voor de ontwikkeling van synthetische kleurstoffen, werd ontdekt. Friedrich Engelhorn was op dat moment de eigenaar van een lichtgasfabriek in Mannheim en erkende de waarde van de koolteer die in zijn bedrijf was opgebouwd. In zijn lichtgasfabriek produceerde hij aanvankelijk synthetische kleurstoffen aan de zijkant. Hij realiseerde echter zijn visie van een bedrijf waarin de hele productieketen voor synthetische kleurstoffen gecombineerd kon worden met de oprichting van de “Badische Anilin- und Sodafabrik”, kortweg BASF. De eerste fabriek werd gebouwd in Ludwigshafen bij Mannheim.
In de daaropvolgende jaren, zoals in de hele geschiedenis van het bedrijf, was BASF keer op keer een pionier op het gebied van nieuwe ontwikkelingen, ideeën en onderzoek. Zo had BASF in 1866 de eerste bedrijfsarts in de hele Duitse chemische industrie in dienst. In 1868, toen chemicus Heinrich Caro werd aangenomen als “Head of Research”, werd intern onderzoek in gang gezet – slechts een jaar later had Caro de eerste synthese bereikt van een natuurlijke kleurstof met professoren van de Universiteit van Berlijn. Deze kleurstof, alizarine genaamd, werd het eerste wereldwijde verkoopsucces van BASF. Enkele jaren later zette BASF weer een grote stap met de ingebruikname van de eerste productiefaciliteiten in Rusland en Frankrijk, omdat in die tijd productie in het buitenland over het algemeen niet gebruikelijk was. De ingebruikname van de eerste fabriek voor ammoniaksynthese (kunstmestproductie) in 1913 was ook baanbrekend. Om chloorgas te gebruiken als oorlogsmiddel. BASF was hiervoor de belangrijkste leverancier – in 1915 begon de zogenaamde “chemische oorlog” met de eerste chloorgasaanval in Ieper in België. Naar schatting zijn meer dan 10.000 soldaten omgekomen bij gifgasaanvallen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Gifgasaanvallen gingen door tijdens de Tweede Wereldoorlog – hier vonden sommige delen van BASF’s Buna-materiaal ook plaats in Auschwitz: dwangarbeiders en krijgsgevangenen werkten in de BASF-fabrieken in beide oorlogen. Als compensatie voor de slachtoffers erkende BASF zijn rol vele jaren na de oorlog en werd het een van de oprichters van een stichting genaamd “Remembrance, Responsibility and Future”. BASF betaalde 70 miljoen euro aan deze stichting. Er waren nog twee mijlpalen tussen de oorlogen: ten eerste, in 1925, fuseerden BASF en vijf andere chemische bedrijven, waaronder Bayer, tot “I. G. Farbenindustrie AG” (I. G. Farben). Aan de andere kant werden de magneetband en het eerste plastic ontwikkeld – in de loop van de jaren volgden er nog veel meer uitvindingen. Direct na de oorlog maakte BASF zich vertrouwd met het veld van gewasbescherming en creëerde het eerste gewasbeschermingsmiddel in 1949. Een paar jaar later werd piepschuim ook uitgevonden en geproduceerd bij BASF. De expansie begon eind jaren vijftig: er werden joint ventures en een site in Antwerpen opgericht, en er waren ook verschillende overnames – de BASF-groep groeide snel en was nu actief in vele delen van de wereld. De eerste Verbund-site in Azië werd echter pas in 2000 opgericht en in 2005 werd de relatie met de regio Azië-Pacific uitgebreid door samenwerking met het Chinese bedrijf SINOPEC. Een jaar later werd het Amerikaanse bedrijf Engelhard Corporation, marktleider op het gebied van materialen voor katalyse en oppervlakteafwerking, overgenomen – een grote stap op de Amerikaanse markt.
0 reacties